Hoe ziet het buitengebied er over pakweg 15 jaar uit? Melken boeren hun koeien dan alleen nog maar met een robot? Zijn bedrijven dan een keer zo groot geworden? Of zien we overal initiatieven op het gebied van energietransitie? Hoe houden we tegelijkertijd het buitengebied aantrekkelijk voor recreatie? Allemaal vragen die op de eerste bijeenkomst (5 februari) voor de Strategische visie aan de orde kwamen. Er volgen nog twee avonden, 13 februari in Lonneker en 15 februari bij de Rabobank in Enschede. Deze laatste avond is vooral bedoeld voor jongeren die op het platteland wonen of werken (of in de toekomst weer gaan wonen/werken).

Samen met de gemeente Enschede organiseert Stawel drie avonden over om de bewoners (zowel ondernemers als burgers) de kans te geven om hierover hun mening te geven. En vooral ook om verder te kijken en durven te dromen. De avonden worden geleid door Jan Jaap Bats.

Op maandag 5 februari loopt de zaal van het verenigingsgebouw geleidelijk vol. Ongeveer 40 belangstellenden hadden zich aangemeld, maar al snel moesten er stoelen bijgesleept worden om de uiteindelijk bijna 60 personen een zitplaats te bieden. Na een korte inleiding begint het programma en Jan Jaap probeert de aanwezigen in een actieve en positieve houding te krijgen. Dat kost moeite, maar toch komen de mensen in actie. De eerste opdracht luidt: schrijf minimaal 1 of maximaal drie ideeën op een Post it papiertje. Deze worden verzameld en besproken. Vervolgens worden in groepjes de drie thema’s Ondernemerschap, Sociale samenhang en Duurzaamheid besproken en daarna voor de zaal gepresenteerd. Ook hier zit weer veel waardevolle input in voor de Strategische visie. De informatie die we ophalen gaan we overzichtelijk bundelen en rapporteren. Dit zal gebeuren nadat alle avonden zijn geweest. De avonden die nog gehouden worden zijn op 13 en 15 februari.

De boeren wörden ofgelopen wek wier ’n moal op de schuppe nömmen, breedoet wörden ’t in alle kraanten schreven, op de radio gunt ’t dervan en netuurlijk wörden der op de tillevisie ok oetgebread andach scheunken an de “sjoemelboeren”. Der is wat ofdisselt hier en doar, ’n niejen minister van Landbouw, Carola Schouten, wörden hellig in ’n kop oawer ’t gesjoemel en wol dreks de bedrieven op slot doon, vot der met.

Mear oonze Annie in Brussel (en Hengeveelde) keek der al luk aans tegenan en zee hef good in de gaten dat oaveral in Europa sjoemelt wördt. Boeren en regeltjes, dat wearkt nich zo good, joarenlaank warn ze baas op eagen boerderiej en vriej in eur doon en loaten. En noe, ’t bunt één en al regeltjes dee achter ’n buro oet wördt dach en stöadig wier an möt wörden past, zee doot niks as wearken um weark te hoalden. En sjoemeln keump oaveral vuur vanof de gemeenteroaden tot ’n politiek in ’n Haag, hoo vaak at doar leu vot möt umdat ze sjoemelt. Der is één groot verskil, ne boer dee sjoemelt kik oaveral achter daal en krig ne fleenke bote too, éne oet de politiek of topman biej ’n groot bedrief den sjoemelt krig “zwieg”geald met of ’n oarig wochgeald woar hee/zee zich dan good van redden kan. Noa ’n paar joar kömt ze dan ok vake eargens in ’n Road van Bestuur terech.
Mear ’n betje dom warn dee boeren wal, noe alns digitaal is vastleg en met nen druk op ’n knop oaverzichten te vuurschien kömt, konnen zee toch wal noagoan dat ’t mis zöl goan.
 
En der gung meer mis, ne koo dee vot mos noar ’t slachthoes, zat de heurn in ’n wal en nam rap de kuierlatten. Zee leut zich nich vangen en was alman te slim of en dan keump de leefde vuur de deers hier in Hollaand wier um ’n hook hen kieken. In kotten tied har de Pertiej vuur de deers achtenveertigdoezend euro biej meka en “Hermien” mag  blieven, wördt luk biejvoort en kan tehope met eur zuster eure dage slieten in ’t beeste-rösthoes De Leemweg of ‘n beestegoodveulcentrum, dat hef zee wal verdeend toch?
Mer van miej mag “Hermien” eerst helpen de wulve vot te jagen oet oons laand, op de heurne der met, dee hef zee gelukkig nog, en dan fleenk duur stoten. Tot dee wulve der met ’n stet tusken de bene tusken oet goat. De schoapenboeren bunt de wulve ok good zat en harn a vaker an ’n kettel houwen. Zee stoat a kloar met heuivoork en greep umdat de jagers nich meer majt scheten. “Wierum noar de natuur en ’n welkom vuur de wulve in oons laand” roopt wat netuurleu, zee hebt der wat hen waterdösken of nich dan?

Leida van ’n Danngoarn

Wat zou het fijn zijn dat je én sterk én slim zou zijn. De afgelopen weken heb ik dat ook weer gemerkt. Ik kreeg een hele leuke vriendenkring op bezoek uit het westen van het land die voor een weekend de eigen omgeving had verlaten om te kunnen genieten van het mooie Twentse land.

En in hun programma voor oud en jong was ook ruimte gepland voor een bezoek aan die prachtige molen aan de rand van het dorp Lonneker. 

Na het kopje koffie met bijbehorende cake (een uiterst lekker product in mijn winkel te koop; u moet het nog wel even zelf bakken!) werd aan de hand van een powerpointpresentatie van alles verteld over mijn toch al lange leven. Wat ik allemaal wel niet mee heb gemaakt: de eerste wereldoorlog, van de windhoos is Borculo kreeg ik ook een fikse tik mee, de Tweede wereldoorlog, daarna het verval omdat er geen geld meer voor het onderhoud was, de brand van 2016. Het werd allemaal genoemd.

Ook het feit dat de toenmalige molenaar in de periode 1940-1945 in het geheim graan maalde in de molen waardoor hij gezinnen van wat extra voedsel kon voorzien. Een zeer pientere pappa dacht een hele slimme vraag te stellen in de trant van.’hoezo in het geheim, de Duitsers zagen toch wel de wieken draaien?’ Hij had even niet opgelet bij het verhaal dat ik ook sinds 1910 een kleine elektromotor had om de maalstenen in beweging te brengen. Een niet zo’n slimme vraag, die voor veel gelach zorgde van zijn medegenoten.

Natuurlijk werd het binnenste van mij ook door de hele groep bekeken en daarna mochten de kinderen graan malen met een ouderwetse handmolen. Toen er gezegd werd dat wat je maalde mee naar huis mocht, was het hek van de dam. Met alle kracht werd er (voornamelijk door de oudere kinderen) met veel enthousiaste gewerkt om de graankorrel te laten veranderen in mooi volkorentarwemeel. Dan ben je als vijfjarige aan de beurt en dan is het wel heel moeilijk om de molen in beweging te krijgen en dan denk je: wie niet sterk (genoeg) is, moet maar slim zijn en in de molenschuur klonk een klein stemmetje: ‘pappa kom je even helpen’. Geweldig toch dat je zo slim kunt zijn.
Het gezelschap vertrok, na het nuttigen van een heerlijke pannenkoek, uiterst tevreden naar hun tijdelijke verblijf in Vasse. En ik…….ik was ook super tevreden!

Dat er nog maar heel veel familie, - vrienden, - bedrijfs, - schooluitjes mogen volgen.
U bent van harte welkom!

- Cabaretgroep en geïnteresseerden in    zang, dans, toneel - De fiets- en wandelcommissie - Paasmiddag 22 maart - Provinciale Agrarische Excursie

Bezoek de website van vrouwen van nu!